Αυστρία και Ιταλία θα κρίνουν το μέλλον της Ευρώπης
ΕΥΡΩΠΗ
Youmagazine Newsroom
Οι δύο κρίσιμες αναμετρήσεις, σε Αυστρία και Ιταλία, θα κρίνουν το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ.
Ο ευρωσκεπτικιστής Νόρμπερτ Χόφερ (στο βάθος) προηγείται στις δημοσκοπήσεις έναντι του αντιπάλου του Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν (σε πρώτο πλάνο). Photo: AP / Ronald Zak. Πηγή: Supplied
ν
ΜΕΤΑ το βρετανικό δημοψήφισμα υπέρ του Brexit και την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, το ενδεχόμενο της «μόλυνσης» της Αυστρίας από έναν λαϊκισμό που άλλοι τον χαρακτηρίζουν ακροδεξιό, άλλοι ευρωσκεπτικιστικό και άλλοι εθνικιστικό, κάθε άλλο παρά αδιάφορες μπορεί να αφήνει τις Βρυξέλλες.
Στις σημερινές εκλογές στην Αυστρία (που επαναλαμβάνονται μετά από επτά μήνες καθώς το Συνταγματικό Δικαστήριο ακύρωσε το εκλογικό αποτέλεσμα του Μαΐου) ένας από τους δύο υποψήφιους που διεκδικούν το αξίωμα του προέδρου της χώρας είναι ο ευρωσκεπτικιστής Νόρμπερτ Χόφερ.
Υπενθυμίζεται ότι τον Μάιο είχε επικρατήσει με μικρή διαφορά ο φιλελεύθερος οικολόγος υποψήφιος, Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν, ωστόσο, το Κόμμα της Ελευθερίας του Χόφερ αμφισβήτησε το αποτέλεσμα οδηγώντας σε επανάληψη των εκλογών.
«Η σημερινή ψήφος θα καθορίσει τον ρόλο της Αυστρίας στην Ευρώπη και τη φήμη της στον κόσμο» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αυστριακός ευρωβουλευτής, Ότμαρ Κάρας (σ.σ.: στην Ελλάδα έγινε ιδιαίτερα γνωστός προ διετίας ως εισηγητής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα έργα και τις ημέρες της τρόικας), ο οποίος παρ’ όλο που προέρχεται από το κεντροδεξιό κόμμα υποστηρίζει ανοιχτά τη φιλοευρωπαϊκή υποψηφιότητα του Βαν Ντερ Μπέλεν, σημειώνοντας: «Είμαστε αποφασισμένοι να νικήσουμε τον λαϊκιστικό εθνικισμό, αντιμετωπίζοντας από κοινού τις προκλήσεις της εποχής μας».
Από την πλευρά του, ο εμπνευστής του Brexit και πρώην αρχηγός του κόμματος UKIP, Νάιτζελ Φάρατζ, δηλώνει βέβαιος πως ενδεχόμενη νίκη του Νόρμπερτ Χόφερ θα σημάνει την αρχή της εξόδου της Αυστρίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Ο Χόφερ θα ζητήσει να διενεργηθεί δημοψήφισμα στην Αυστρία ως προς τη συμμετοχή της στην ΕΕ», τόνισε ο Φάρατζ στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο Fox News, και όπως μεταδίδει το Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΡΑ), εμφανίστηκε πεπεισμένος για την εκλογική νίκη του υποψήφιου της αυστριακής Ακροδεξιάς, δηλώνοντας πως στοιχηματίζει όλα του τα χρήματα ότι ο Χόφερ θα κερδίσει αυτές τις εκλογές.
«Βλέπω το 2016 ως έτος μίας πολιτικής επανάστασης. Δύο επαναστάσεις, μια στο Ηνωμένο Βασίλειο, μια στις ΗΠΑ. Πρόκειται για τη δημοκρατία του κράτους-έθνους, την επανάκτηση του ελέγχου στη ζωή μας και τη μελλοντική μας κατεύθυνση», ανέφερε ο Φάρατζ, σύμφωνα με το ΑΡΑ.
ν
Το ιταλικό δημοψήφισμα θα καθορίσει
την τύχη του Ματέο Ρέντσι
ν
• Αν και το δημοψήφισμα αφορά φαινομενικά την αναθεώρηση του Συντλαγματος, έχει μετατραπεί σε αγώνα υπέρ της παραμονής ή όχι της Ιταλίας στην ΕΕ.
• Η νίκη του «Όχι» ανοίγει την πόρτα εξόδου της Ιταλίας από την ΕΕ.
• Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το «Όχι» προηγείται με 53,5 τοις εκατό.
Διαδηλωτής κρατά ένα πανό που γράφει «Λέω όχι» κατά τη διάρκεια πορείας στη Ρώμη την περασμένη εβδομάδα σχετικά με τη συνταγματική μεταρρύθμιση. Photo: Reuters / Alessandro Bianchi. Πηγή: Supplied
ν
«ΦΤΑΣΑΜΕ στη στιγμή της αλήθειας μετά από μια από τις πιο κουραστικές εκστρατείες της ιστορίας της αβασίλευτης Δημοκρατίας», γράφει η εφημερίδα του Μιλάνου Corriere della Sera.
Σύμφωνα με τον διευθυντή της εφημερίδας, Λουτσιάνο Φοντάνα, «διχάστηκαν οικογένειες, έγινε ουσιαστική κατάληψη και μονοπωλήθηκε από την πολιτική ο τηλεοπτικός χρόνος, μέρος των ξένων εφημερίδων έγραψε ότι είμαστε στον τρίτο σταθμό της παρακμής της Δύσης, μετά το Brexit και τη νίκη του Tραμπ».
Ο διευθυντής της εφημερίδας La Repubblica, Μάριο Καλαμπρέζι, σε σχόλιό του με τίτλο «πώς να επανενωθεί μια δηλητηριασμένη χώρα», γράφει ότι «οι σημερινοί τόνοι και το όλο κλίμα, αλλά και η λεκτική βία, φέρνουν στον νου, κυρίως, τους διχασμούς της περιόδου που ακολούθησε τον Πρώτο και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο».
Ο Καλαμπρέζι υπενθυμίζει ότι «από την πρώτη περίπτωση, πριν από σχεδόν έναν αιώνα, προέκυψε ένα αυταρχικό καθεστώς, ενώ από τη δεύτερη, η ανοικοδόμηση της χώρας στέφθηκε με επιτυχία».
«Σήμερα ζούμε σε μια εποχή που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί μια τρίτη μεταπολεμική περίοδος: η σύγκρουση έγινε θεσμική, με το τέλος των κομματικών δομών, αλλά και οικονομική, με μια κρίση η οποία κατέστρεψε τη μέση αστική τάξη, τις προσδοκίες, και διέλυσε το κοινωνικό σύμφωνο, το οποίο βασιζόταν στην πεποίθηση ότι τα παιδιά θα είχαν μια καλύτερη ζωή από εκείνη των γονιών τους», τονίζει ο διευθυντής της εφημερίδας της Ρώμης.
Η εφημερίδα Il Fatto Quotidiano, σε «εξώφυλλο» πριν το καθιερωμένο πρωτοσέλιδο, παρουσιάζει γνωστά πρόσωπα της τέχνης και του πολιτισμού, τα οποία δηλώνουν «περήφανα για το ότι ψηφίζουν όχι». Ανάμεσά τους, οι φωτογραφίες του συγγραφέα Αντρέα Καμιλέρι, του συνταγματολόγου Στέφανο Ροντοτά, του πρώην διευθυντή της εφημερίδας Corriere della Sera, Φερούτσιο Ντε Μπόρτολι και του μουσικού της ραπ J-Αx.
Ο Αντρέα Καμιλέρι δηλώνει ότι «πρόκειται για μια συγκεχυμένη μεταρρύθμιση, η οποία δεν επιτρέπει στους Ιταλούς να επιλέγουν τους πολιτικούς που πρέπει να τους εκπροσωπούν».
Ο συνταγματολόγος Στέφανο Ροντοτά τονίζει ότι «εντυπωσιάζει η γλωσσική φτώχεια αλλά και εκείνη του περιεχομένου», στην προτεινόμενη αλλαγή του Συντάγματος, ενώ η επικεφαλής του κεντροαριστερού συνδικάτου Cgil, Σουζάνα Καμούσο, θεωρεί ότι «είναι μια χαμένη ευκαιρία, ενώ θα μπορούσαν να γίνουν οι αλλαγές εκείνες που μπορούν να απλοποιήσουν, αλλά και να ενισχύσουν τους θεσμούς».
Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το «Όχι» προηγείται με 53,5 τοις εκατό. Οι εταιρείες στοιχημάτων δίνουν απόδοση 1,28 στο «Όχι», που το εκτινάσσει στην κορυφή με 77 τοις εκατό, και 3,50 στο «Ναι», δηλαδή πιθανότητες να κερδίσει 31 τοις εκατό.
v
Η πτώση των ιδεολογιών
Είναι πράγματι ειρωνικό το γεγονός ότι αυτοί που αντιστέκονται σήμερα στην απολυταρχία –για να μην πούμε φασισμό– του Βερολίνου και των Βρυξελλών, προέρχονται από τον δεξιό και ακροδεξιό χώρο, ενώ οι λεγόμενοι κεντρώοι, εργατικοί, αριστεροί, σοσιαλιστές και τάχα επαναστάτες συμπαρατάσσονται με τα διευθυντήρια των Βρυξελλών και του Βερολίνου, που διευθύνουν την ΕΕ ex cathedra, επιβάλλοντας πολιτικές που περιορίζουν τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών, έχοντας ως όπλο αυτή τη φορά την οικονομία.
Αυτό δείχνει πόσο έχουν πια μεταβληθεί, ή μάλλον έχουν καταπέσει, οι διάφορες ιδεολογίες του 20ού αιώνα. Σήμερα δεν λέει πια τίποτα το να δηλώνεις δεξιός, κομμουνιστής, αριστερός, πράσινος ή σοσιαλιστής. Τα προβλήματα είναι πολλά και δεν λύνονται με τις ιδεολογίες ούτε μέσω των ιδεολογιών. Τα πάντα εξαρτώνται από το πόσο ικανή ή ανίκανη είναι μια πολιτική ηγεσία. Από το πόσο μπορεί ή δεν μπορεί. Αν έχει ή όχι το know how.
Αυτό είναι που δεν μπορούν να κατανοήσουν όσοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν φαινόμενα όπως η εκλογή του Τραμπ στις ΗΠΑ και η άνοδος των ευροσκεπτικιστών στην γηραιά ήπειρο. Οι ιδεολογίες έχουν ξεθωριάσει, έχουν χάσει την μπογιά τους, πνέουν τα λοίσθια. Βέβαια οι παρωχημένες δομές τους ακόμη υπάρχουν, αλλά ακόμη κι έτσι οι πολίτες αποφάσισαν να πάρουν την τύχη στα χέρια τους, τη δική τους, των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους, δίχως να νοιάζονται για ιδεολογικές γραμμές.
Το γεγονός ότι επικεφαλής του Brexit ήταν ένας τύπος σαν τον Φάρατζ, δεν σημαίνει πως ξαφνικά οι μισοί και πλέον Βρετανοί έγιναν ακροδεξιοί ή φασίστες. Απλώς οι παλιές ιδεολογικές γραμμές έχουν εξαφανιστεί και οι ζυμώσεις που γίνονται σήμερα θα τους προσδώσουν ένα νέο νόημα που θα φανεί σε λίγο καιρό. Τα προβλήματα είναι πολλά και ζητούν επειγόντως λύση.
