Σύμφωνα με την κβαντική φυσική δεν πεθαίνουμε ποτέ (vid)
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ | Ενημ. 25/07/2025, 22:18
Posted by Youmagazine Staff
O θάνατος δεν υπάρχει, είναι απλώς μια ψευδαίσθηση, αποκαλύπτει νέα έρευνα στο χώρο της κβαντικής φυσικής.
Ο θάνατος μπορεί να μην είναι το τέλος, αλλά μια μετατόπιση της συνείδησης μέσα σε ένα πολυσύμπαν που διαμορφώνεται από τον παρατηρητή. Image: Supplied
v
ΝΕΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ στην κβαντική φυσική υποδηλώνουν ότι ο θάνατος μπορεί να μην είναι το τέλος, αλλά μια μετατόπιση της συνείδησης μέσα σε ένα πολυσύμπαν που διαμορφώνεται από τον παρατηρητή.
Αυτή είναι η τολμηρή πρόταση του βιοκεντρισμού, μιας επιστημονικής θεωρίας που υποδηλώνει ότι η ζωή και η συνείδηση δεν είναι τυχαία υποπροϊόντα του σύμπαντος, αλλά μάλλον η ίδια η βάση του.
Οι υποστηρικτές υποστηρίζουν ότι αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως θάνατο είναι μόνο μια μετάβαση –μια αλλαγή στη συνειδητή μας εμπειρία– μέσα σε μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται από τον παρατηρητή.
Βασιζόμενη στην κβαντική φυσική και δεκαετίες πειραμάτων, η θεωρία αμφισβητεί τη βασική μας κατανόηση του χρόνου, του χώρου και της ίδιας της ύπαρξης. Φαινόμενα όπως η διεμπλοκή, το φαινόμενο του παρατηρητή και η αναδρομική αιτιότητα υποδεικνύουν ένα σύμπαν όπου η συνείδηση επηρεάζει τα αποτελέσματα, θολώνοντας τη γραμμή μεταξύ του «πραγματικού» και του παρατηρούμενου.
Η αναδρομική αιτιότητα, γνωστή και ως αντίστροφη αιτιότητα, σύγκειται στην άποψη ότι ένα αποτέλεσμα θα μπορούσε να συμβεί πριν από την αιτία του στον χρόνο. Δηλαδή, υποδηλώνει ότι ένα μελλοντικό γεγονός μπορεί να επηρεάσει ένα παρελθοντικό γεγονός, αμφισβητώντας την συμβατική κατανόηση της αιτίας και του αποτελέσματος. Αυτή η ιδέα συχνά διερευνάται στη φυσική, ιδιαίτερα στην κβαντομηχανική, και σε φιλοσοφικές συζητήσεις σχετικά με τον χρόνο και την ελεύθερη βούληση.
ν
Η επιστήμη είναι κάποιες φορές πιο παράξενη από την επιστημονική φαντασία, όπως δείχνει μια ιδέα που εξηγεί ορισμένες βασικές έννοιες της κβαντομηχανικής και στηρίζεται στη θεωρία ότι το μέλλον επηρεάζει το παρελθόν. Image: Supplied
ν
Πειράματα στην κβαντομηχανική, από φωτόνια που προβλέπουν μελλοντικές συνθήκες μέχρι σωματίδια που φαινομενικά αλλάζουν το παρελθόν, ενισχύουν την ιδέα ότι η πραγματικότητα είναι βαθιά συνδεδεμένη με την αντίληψη. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η αίσθησή μας για έναν σταθερό εξωτερικό κόσμο μπορεί να είναι παραπλανητική.
Εάν η συνείδηση ορίζει την πραγματικότητα, τότε το τέλος της φυσικής ζωής μπορεί να μην ισοδυναμεί με το τέλος της ύπαρξης. Αντίθετα, η ζωή μπορεί να επιμένει σε μια διάσταση πέρα από το χρόνο – μέσα σε ένα διασυνδεδεμένο πολυσύμπαν όπου συνυπάρχουν όλες οι πιθανότητες.
Μακριά από την επιστημονική φαντασία, αυτή η άποψη αναδιαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ορισμένοι επιστήμονες και στοχαστές κατανοούν τη θνητότητα, υπαινισσόμενοι ένα σύμπαν όπου ο θάνατος δεν είναι οριστικός αλλά μέρος ενός ευρύτερου συνόλου συνεχούς επίγνωσης.
ν
ν
Μια ανατρεπτική θεωρία
Σύμφωνα με την κβαντική φυσική, ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι αντικείμενα ή πράγματα, αλλά μάλλον εργαλεία της νόησης των όντων.
Αυτό σημαίνει ότι κουβαλάμε και μεταφέρουμε τον χώρο και το χρόνο γύρω με μας, όπως η χελώνα μεταφέρει το καβούκι της.
Κατά συνέπεια, όταν το κέλυφος αποκολληθεί από πάνω μας (ο χώρος και ο χρόνος), εμείς εξακολουθούμε να υπάρχουμε.
Η θεωρία υπονοεί ότι δεν υπάρχει θάνατος της συνείδησης.
Υπάρχει μόνο η σκέψη του συνειδησιακού θανάτου, επειδή οι άνθρωποι ταυτίζονται με το υλικό τους σώμα.
Πιστεύουν ότι αφού το σώμα πρόκειται να χαθεί, αργά ή γρήγορα, το ίδιο θα γίνει και με τη συνείδηση.
Εάν το σώμα δημιουργεί τη συνείδηση, τότε η συνείδηση θα εξαφανιστεί μαζί με το θάνατο του σώματος.
Αλλά, αν το σώμα λαμβάνει τη συνείδηση με τον ίδιο τρόπο που η καλωδιακή τηλεόραση λαμβάνει τα δορυφορικά σήματα, τότε, φυσικά, η συνείδηση δεν τελειώνει με το θάνατο του υλικού περιβλήματος.
Στην πραγματικότητα, η συνείδηση υπάρχει έξω από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι σε θέση να βρίσκεται οπουδήποτε: είτε στο ανθρώπινο σώμα είτε έξω από αυτό είτε σε ένα άλλο νέο σώμα.
Με άλλα λόγια, είναι μη εντοπισμένη κατά τον ίδιο τρόπο που τα κβαντικά αντικείμενα είναι μη εντοπισμένα.
ν
