Ο θάνατος του Ελληνισμού – Ποιο είναι το μερίδιο ευθύνης των πολιτών

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ  | Ενημ. 28/10/2025, 07:22

Από τον Αλέξανδρο Παυλικιανό (*)

Ένας πολιτισμός 3.000 ετών πεθαίνει. Ευθύνη δεν έχουν μόνο οι πολιτικοί, αλλά και οι πολίτες. Ίσως τη μεγαλύτερη…

Ο ελληνισμός πνέει τα λοίσθια. Image: Supplied

v

ΟΛΑ πλέον δείχνουν ότι ο Ελληνισμός, τουλάχιστον στην Ελλάδα, έτσι όπως οι παλαιότεροι γνώριζαν, τελειώνει.

ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΑΝ 50 ΧΡΟΝΙΑ “ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ” ΓΙΑ ΝΑ ΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ 3.000 ΕΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

Πολιτικοί και ντόπιοι ολιγάρχες παζαρεύουν με τους Τούρκους τη μοιρασιά του Αιγαίου – και όχι μόνο.

Στην προσπάθεια αναζήτησης ευθυνών από τους πολίτες, η πλέον επιβαρυντική ήταν η επιλογή τους στην κάλπη, με την οποία συντήρησαν ένα πολιτικό σύστημα που είχε πρωταγωνιστές δύο οικογένειες.

Επικράτησε η μία, μιας και ο τελευταίος Παπανδρέου, πιόνι περίεργων καταστάσεων, έφυγε από το προσκήνιο αφήνοντας στο “πόδι” του την οικογένεια Μητσοτάκη, η οποία αποδείχθηκε ότι πολιτικά αντέχει τις πιέσεις και παρ’ όλες τις ενδοοικογενειακές “τριβές”, επιβίωσε με ευθύνη καθαρά των αποφάσεων των πολιτών και –εννοείτε– των διασυνδέσεων με ντόπιες ισχυρές οικογένειες και με τραστ σε ολόκληρο τον κόσμο.

Κάτι προσπάθησε να κάνει η οικογένεια Καραμανλή, αλλά δεν κατάφερε να επιβιώσει.

Η προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά, να φύγει το πολιτικό σύστημα από την οικογενειοκρατία, μάλλον εκ του αποτελέσματος, δυνάμωσε την οικογένεια Μητσοτάκη και δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Η οικογένεια Μητσοτάκη, στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων κρατήθηκε μακριά και η αποτυχία του Τσίπρα, ήταν βούτυρο στο ψωμί της.

Οι λίγοι νίκησαν τους πολλούς

Το θέμα είναι αν οι πολίτες με την ψήφο τους ενίσχυσαν την παρουσία πολιτικών τζακιών για να ορίζουν τις ζωές τους.

Αν πούμε ότι οι πολίτες δεν έχουν καμία ευθύνη, τότε πρέπει να δεχτούμε ότι οι πολιτικές οικογένειες από την μεταπολίτευση και μετά, ανέπτυξαν πάρα πολύ την δεινότητά τους στο να παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο, υποχρεώνοντας έτσι τους Έλληνες ψηφοφόρους, να θυμώνουν, να τους απαξιώνουν αλλά τελικά… να τους ψηφίζουν!

Πρέπει άρα να παραδεχθούμε ότι το πολιτικό σύστημα νίκησε την βούληση των Ελλήνων ψηφοφόρων, να αναγνωρίσουμε την ευφυΐα των πολιτικών και να τους βγάλουμε το καπέλο…
ν

Οι Έλληνες πολιτικοί αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως δούλους. Υπάρχει διαφυγή; Image: Supplied
ν

Αυτή τη στιγμή τι επικρατεί στην Ελλάδα;

Έχουμε μια κάστα πολιτικών η οποία απομυζά κάθε ακμαιότητα από τους πολίτες, ενισχύοντας τις πολύ δυνατές οικονομικά οικογένειες, οι οποίες μένουν μεν στο απυρόβλητο λόγω της μη εμφανούς ενασχόλησης τους με την πολιτική, αλλά ελέγχουν άμεσα το πολιτικό σύστημα, αδιάφορο αν είναι μπλε, πράσινο ή ροζ.

Επίσης, βλέπουμε τους πολίτες, τους οποίους με συγκεκριμένο τρόπο το πολιτικό σύστημα, τους υποχρέωσε να ασχολούνται με την επιβίωσή τους και να αδιαφορούν για την καθημερινή αφαίμαξη της ακμαιότητας τους, αφήνοντας στην κυριολεξία την οικονομική ευμάρεια τους, την Εθνική τους υπόσταση, στα χέρια λίγων πολιτικών που κατόπιν εντολών των οικονομικών παραγόντων “εκτελούν” στην κυριολεξία τους πολίτες, οι οποίοι αδύναμοι, άβουλοι, τυλιγμένοι στο σύννεφο της αδιαφορίας τους για τα πάντα, επιτρέπουν σε ένα αδίστακτο πολιτικό σύστημα να τους οδηγεί στον γκρεμό.

Πού θα τελειώσει όλο αυτό;

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι όλο αυτό το ομιχλώδες νέφος του μπάχαλου, λήγει με μια πολεμική σύρραξη.

Οι συνθήκες για να κλείσει ο κύκλος της Ελλάδος είναι ιδανικές.

Οι πολίτες είναι αδύναμοι για να μπορέσουν να σταματήσουν το εκρηκτικό σοκ που περιμένει την χώρα.

Παζάρια μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων ολιγαρχών

Τα οικονομικά συμφέροντα “βλέπουν” το σοκ σαν την μοναδική ευκαιρία για εκμετάλλευση του πλούσιου ορυκτού πλούτου της χώρας, οπότε στην ουσία δεν μένει παρά να τα “βρούνε” Τουρκία και Ελλάδα! Οι οικονομικοί κολοσσοί δεν θέλουν γύρω από την επένδυσή τους αψιμαχίες και, σύμφωνα με την δική τους λογική, μια από τις δύο χώρες πρέπει να χάσει τον πόλεμο, για να κάνουν αυτοί την δουλειά τους με ηρεμία! Και αυτή την στιγμή είμαστε σε αυτό το κρίσιμο σημείο.

Ποιο είναι αυτό;

Μα φυσικά τα πολιτικά παζάρια για να γίνει αυτή η σύμπραξη, χωρίς οι πολίτες –Έλληνες και Τούρκοι– να ξυπνήσουν από τη νιρβάνα τους.

Άρα το παζάρι μεταξύ της Ελλάδος, της Τουρκίας και των οικονομικών κολοσσών που θέλουν να διαχειριστούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας έγκειται στο πόσα θα πάρει ο καθένας από τους δύο αντιμαχόμενους.

Ο Έλληνας ή ο Τούρκος αφέντης;

Βέβαια υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Αν οι πολιτικοί δεν τα βρούνε, οι οικονομικοί κολοσσοί, έχουν την δυνατότητα να τους απομακρύνουν από την εξουσία, κάτι που βέβαια δεν συμφέρει ούτε στον Τούρκο αλλά ούτε και στον Έλληνα.

Σε αναμονή λοιπόν του “τυχαίου” συμβάντος που θα δώσει τις πετρελαιοφόρες περιοχές του Αιγαίου στον έναν από τους δύο.

Ένα καλό παράδειγμα είναι η Κύπρος, η οποία δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των Αμερικανοεγγλέζων. Οπότε ο επιτήδειος “ουδέτερος”, με την εισβολή το 1974, εξυπηρέτησε τα σχέδια τους.

Σε αναμονή του “τυχαίου” συμβάντος, βλέπουμε την απαξίωση της Θράκης από την σημερινή κυβέρνηση, καθώς και ορισμένων κρίσιμων νησιών.

Ποιος μίλησε για προδοσία; Ξεπερασμένες έννοιες που έχασαν την αξία και το νόημά τους…

_______________

(*) Ο Αλέξανδρος Παυλικιανός είναι εκδότης στην εταιρεία ΗΧΩ της Θράκης. Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα XanthiTimes.gr.

ν

Δείτε επίσης:

Μαρία Καρυστιανού: «Έτσι λειτουργεί η συγκάλυψη, όλοι είχαν εντολές» (vid) Οι Έλληνες είδος προς εξαφάνιση – Επιβεβαιώνεται η πρόβλεψη του Έλον Μασκ Απερρίφθησαν από τον ΟΗΕ οι ελληνικές επιστολές διαμαρτυρίας για την Τουρκία Εντολή Μητσοτάκη: Οι νεκροί να μην ξεπεράσουν τους 36 (ενώ μπορεί να είναι 77) Αυστραλία και Ελλάδα υπογράφουν συμφωνία ορόσημο για το διάστημα Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου: Όλοι στις πλατείες για το έγκλημα των Τεμπών (vid)