Οι ζωντανοί οργανισμοί εκπέμπουν ένα αμυδρό φως που σβήνει όταν πεθαίνουν, υποστηρίζουν επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι.
Το ανθρώπινο σώμα εκπέμπει φως και ενέργεια. Image: Supplied
v
ΜΙΑ αξιοσημείωτη νέα έρευνα έδειξε ότι όλα τα ζωντανά όντα είναι σαν τον Φωτεινούλη, έχουν μια ακτινοβόλα, αν και αμυδρή, αύρα, την οποία οι επιστήμονες αποδίδουν στο φαινόμενο του «βιοφωτονίου» (biophoton), δηλαδή του ζωντανού φωτονίου.
Σύμφωνα με τη σωματιδιακή φυσική, τα φωτόνια είναι τα μικρότερα δυνατά πακέτα ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας. Ενώ από τη σκοπιά της κβαντομηχανικής το φωτόνιο είναι το κβάντο του φωτός, πράγμα που είναι το ίδιο.
Τα φωτόνια συμπεριφέρονται ως κύματα και ως σωματίδια, μεταφέρουν ενέργεια ανάλογη με τη συχνότητά τους, δεν έχουν μάζα ή ηλεκτρικό φορτίο και ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Είναι οι βασικές μονάδες όλης της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, συμπεριλαμβανομένου του ορατού φάσματος του φωτός, των ραδιοκυμάτων και των ακτίνων Χ.
Η έρευνα για τα βιοφωτόνια διεξήχθη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρι, στην επαρχία Αλμπέρτα του κεντρικού Καναδά και του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας της χώρας. Η ομάδα εξέτασε την κάπως αμφιλεγόμενη ιδέα ότι οι βιολογικές διεργασίες εκπέμπουν πολύ αμυδρά μήκη κύματος ορατού φωτός που εξαφανίζονται όταν ο οργανισμός πεθαίνει.
Οι επιστήμονες που έκαναν την ανακάλυψη λένε ότι πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο κι ότι δεν πρέπει αν το συγχέουμε με παραφυσικές έννοιες όπως “αύρα”. “αιθερικό σώμα”, “διπλό” και τα παρόμοια. Πολλές βιολογικές διεργασίες, λένε, εκπέμπουν φως με τη μορφή της χημειοφωταύγειας.
Στην πραγματικότητα είναι το ίδιο πράγμα. Είναι η ενέργεια που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες Κίρλιαν. ν
Όπως έχουν δείξει οι φωτογραφίες Κίρλιαν, φωτεινή αύρα δεν έχει μόνο ο άνθρωπος, αλλά τα ζώα και τα φυτά και κάθε άλλος ζωντανός οργανισμός. Image: Supplied ν
Η «φωτογραφία Κίρλιαν», μια τεχνική που αποτυπώνει το φαινόμενο των ηλεκτρικών εκκενώσεων κορώνας (corona discharge), πήρε το όνομά της από τον Σοβιετικό εφευρέτη Σιμιόν Κίρλιαν (Kirlian) και τη σύζυγό του Βαλεντίνα.
Η τεχνική, που αναπτύχθηκε το 1939, χρησιμοποιεί υψηλή τάση για να παράγει εικόνες, τις οποίες ορισμένοι ερμηνεύουν ως “ενεργειακά πεδία” ή “αύρες” των οργανισμών. Αν και η επιστημονική κοινότητα απορρίπτει τις παραφυσικές ερμηνείες, η τεχνική έχει βρει πρακτικές εφαρμογές, όπως στην ανίχνευση ελαττωμάτων σε υλικά.
Επιστημονική… αφασία
Εάν δεν πρόκειται για το ενεργειακό σώμα του ανθρώπου, το λεγόμενο και “διπλό”, που παλιά το έλεγαν “αιθερικό σώμα”, περί τίνος πρόκειται;
Δηλαδή, τι παράγει αυτές τις εξαιρετικά ασθενείς εκπομπές φωτονίων (ultraweak photon emissions – UPE) στα διάφορα είδη ζώων, καθώς και φυτών, οι οποίες εξαφανίζονται μετά τον θάνατό τους;
Αυτή τη λάμψη γύρω από τα σώματα, που δεν είναι ορατή στο γυμνό μάτι, την προκαλεί, λένε οι επιστήμονες, η θερμότητα του σώματος.
Και αν ρωτήσουμε, τι προκαλεί την θερμότητα του σώματος; Η απάντηση είναι: ο μεταβολισμός.
Και αν ρωτήσουμε τι προκαλεί τον μεταβολισμό, δηλαδή το άθροισμα όλων των χημικών αντιδράσεων στα κύτταρα που μετατρέπουν την τροφή και το οξυγόνο σε ενέργεια, μετατρέποντας το σώμα σε φούρνο, η απάντηση είναι: ορισμένοι αδένες, όπως ο θυρεοειδής και το πάγκρεας.
Ο θυρεοειδής εκκρίνει την ορμόνη θυροξίνη, το πάγκρεας την ινσουλίνη, ενώ συμμετέχουν και κάποιες λειτουργίες του ήπατος.
Αν τώρα ρωτήσουμε, τι κάνει αυτά τα όργανα να εκκρίνουν αυτές τις ορμόνες, η απάντηση είναι αόριστη και θολή. Η φύση, ο γενετικός κώδικας, περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η θερμοκρασία και το φως, ο εγκέφαλος κτλ. Διαλέγετε και παίρνετε.
Ουσιαστικά, κανείς επιστήμονας ή γιατρός δεν γνωρίζει τι κάνει το σώμα να ζει και να λειτουργεί όπως λειτουργεί.
Αλλά καλύπτουν την θεμελιακή άγνοιά τους με διάφορες δικαιολογίες ή με τη σιωπή. ν
Τα ταξίδια σε άλλες διαστάσεις (αστρική προβολή), όπως και οι επιθανάτιες εμπειρίες επιτυγχάνονται με το αιθερικό σώμα, το λεπτοφυές αντίγραφο του φυσικού σώματος. Image: Supplied
ν
Το αιθερικό σώμα
Παραδοσιακά, μέσα και έξω από το φυσικό σώμα υπάρχει το αιθερικό, που του δίνει ενέργεια και ζωή. Το φυσικό σώμα είναι το στερεό αντίγραφο του αιθερικού. Είναι αυτό που κινητοποιεί τα αισθητήρια όργανα και τα κάνει ικανά να αντιλαμβάνονται τον περιβάλλοντα χώρο.
Ωστόσο, από το 1905 έως το 1920, ο ίδιος ο Αϊνστάιν συζητούσε την ιδέα ενός «αιθέρα» στο πλαίσιο της Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας. Μάλιστα, έδωσε και μια ομιλία στις 5 Μαΐου 1920 στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν με θέμα “Αιθέρας και η Θεωρία της Σχετικότητας”. Η διάλεξη, μεταφρασμένη στα αγγλικά, δημοσιεύτηκε από τον εκδοτικό οίκο Methuen & Co. Ltd, στο Λονδίνο, το 1922.
Μπροστά σε ένα έκπληκτο ακροατήριο, ο Αϊνστάιν ανέπτυξε τη θεωρία του στατικού φωτεινού αιθέρα – που είχε βρει ισχυρή υποστήριξη από ένα πείραμα που είναι επίσης θεμελιώδους σημασίας για την Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας, το πείραμα του Fizeau.
Το πείραμα του Γάλλου φυσικού Hippolyte Fizeau αφορά τη μέτρηση της ταχύτητας του φωτός.
Τα επόμενα χρόνια όλα αυτά ξεχάστηκαν. Το αιθερικό πεδίο εκδιώχθηκε κακήν κακώς και σήμερα θέλουν να μας πείσουν πως με τη λέξη “αιθέρα” ο Αϊνστάιν εννοούσε το βαρυτικό πεδίο!
Αλλά είτε το πεις αιθερικό πεδίο είτε βαρυτικό πεδίο, το νόημα είναι το ίδιο.
Όπως γράφει ο Βρετανός φυσικός Πολ Ντέιβις (Paul Davies) στο βιβλίο του “The Mind of God” (1982, σελ. 582) ο Αϊνστάιν και οι φυσικοί εκείνης της εποχής θα ήταν ικανοποιημένοι αν μάθαιναν ότι στη σύγχρονη κβαντική του μορφή, ο αιθέρας ξαναβρήκε τη θέση που του αξίζει.
Μπορείτε να ακούσετε την ομιλία του Αϊνστάιν το 1920, μεταγλωττισμένη στα αγγλικά, πατώντας εδώ. ν
Image: Supplied
ν
Τα δυο νήματα της ψυχής
Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα. Είναι και νους (αντίληψη) και συνείδηση και μάλιστα αυτοσυνείδηση. Δηλαδή γνωρίζει ότι έχει συνείδηση, ότι είναι ο εαυτός του. Αυτός είναι ο ορισμός της ατομικότητας.
Όλα αυτα οφείλονται στην -εξορισμένη από την επιστήμη εδώ και καιρό- ψυχή. Η ψυχή είναι κάτι άπιαστο. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση (Αριστοτέλης, Περί ζώων γενέσεως, 736b 17-29) η ψυχή (ή ανώτερος νους) που είναι το αίτιο της ζωής και η μόνη που είναι θεϊκή, δεν εισέρχεται στην ύλη, αλλά παραμένει στο κατώφλι της ύπαρξης (θύραθεν).
Αργότερα, δυο σπουδαίοι γιατροί και ανατόμοι της Αλεξανδρινής περιόδου βρήκαν ότι η ψυχή συνδέεται με το σώμα με δυο νήματα. Το ένα εδράζεται στην καρδιά και το άλλο στον εγκέφαλο. Όταν η ψυχή τα αποσύρει, επέρχεται ο θάνατος. ν
Ηρόφιλος και Ερασίστρατος. Δυο κορυφαίοι γιατροί της Αλεξανδρινής περιόδου (3ος αι. π.Χ.). Ο Ηρόφιλος (αριστερά) θεωρείται πατερας της ανατομίας. Image: Supplied v
Πρόκειται για τον Ηρόφιλο (331-280 π.Χ.) και τον σύγχρονό του Ερασίστρατο. Ο Ηρόφιλος καταγόταν από την Χαλκηδόνα της Βιθυνίας και είναι ο ιδρυτής της ανατομίας και αρχηγός της ονομαστής Ηροφίλειας Ιατρικής Σχολής στην Αλεξάνδρεια. Πρώτος διέκρινε τα νεύρα των τενόντων, χωρίζοντάς τα σε νεύμα κινητικά και νεύρα αισθητικά. Αρχή των νεύρων θεωρούσε τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, εντοπίζοντας την έδρα της ψυχής στις κοιλίες του εγκεφάλου και συγκεκριμένα στην τέταρτη κοιλία.
Προς τιμήν του, ένα τμήμα του κρανίου πήρε το όνομά του. Ο “ληνός του Ηροφίλου” (λατινικά: torcular Herophili) είναι ένα τμήμα του κρανίου, και συγκεκριμένα το σημείο όπου συγκλίνουν οι φλεβικοί κόλποι του εγκεφάλου.
Να σημειωθεί ότι ο Ηρόφιλος είναι ο πρώτος γιατρός που εισήγαγε το ωρολόγιο στην ιατρική, για την καταμέτρηση των σφυγμών και ανεύρεση του πυρετού των ασθενών.
Από την πλευρά του, ο Ερασίστρατος (310-250 π.X.), αρχηγός της ομώνυμης ιατρικής σχολής στη Σμύρνη, εντόπισε την δεύτερη έδρα της ψυχής στον αριστερό κόλπο της καρδιάς.
Να σημειωθεί ότι ο αριστερός κόλπος της καρδιάς δέχεται το πλούσιο σε οξυγόνο αίμα από τους πνεύμονες και μέσω της μιτροειδούς βαλβίδας το στέλνει στην αριστερή κοιλία απ’ όπου ξεκινά η μεγαλύτερη αρτηρία του ανθρώπινου οργανισμού, η αορτή, η οποία διαμοιράζει το αίμα σε ολόκληρο το σώμα.
Κατά τον Ερασίστρατο, το πνεύμα (ζωτική ουσία ή πράνα), εισάγεται στο σώμα με την αναπνοή, διέρχεται από τις πνευμονικές φλέβες στις αρτηρίες, και στην μεν καρδιά γίνεται πνεύμα ζωτικόν, στον δε εγκέφαλο πνεύμα ψυχικόν. Όπως ο Ηρόφιλος, έγραψε πολλά ιατρικά συγγράμματα, που αποσπάσματά τους διασώθηκαν από τον Γαληνό, τον Καίλιο Αυρηλιανό και άλλους.
Οι γνώσεις αυτές χάθηκαν, όταν η ανθρωπότητα βυθίστηκε στην βαρβαρότητα και τη θρησκοληψία του μεσαίωνα. Σήμερα επανέρχονται στο προσκήνιο με άλλη ορολογία, κυρίως μέσω της κβαντικής φυσικής.