Οι Grandmasters της Αστρικής Προβολής
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ 1|3
Από τον Ανδρέα Τσάκαλη
Αστρική προβολή είναι η μεταφορά της συνείδησης από το φυσικό σώμα σε ένα άλλο πεδίο ύπαρξης. Υπάρχουν πολλοί φορείς της συνείδησής μας και ένας απ’ αυτούς είναι το αιθερικό σώμα.
«ΑΠΟΚΟΙΜΗΘΗΚΑ γύρω στις δέκα και μισή το βράδυ. Κοιμήθηκα κάμποσες ώρες. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι σιγά-σιγά ξυπνούσα, αλλά δεν ήμουν σε θέση ούτε να κοιμηθώ ξανά, ούτε να ξυπνήσω για τα καλά. Σταδιακά άρχισα να καταλαβαίνω όλο και πιο καθαρά ότι βρισκόμουν κάπου∙ λίγο αργότερα κάτι με έπεισε ότι ήμουν ανακαθισμένος σ’ ένα κρεβάτι. Προσπάθησα να κινηθώ κι ανακάλυψα ότι δεν είχα καθόλου δύναμη, σαν να ήμουν κολλημένος στο μέρος όπου είχα ξαπλώσει.
Τελικά η αίσθηση της ακινητοποίησης χάθηκε, αλλά στη θέση της ήλθε μια άλλη, εξίσου δυσάρεστη: η αίσθηση της αιώρησης. Ολόκληρο το άκαμπτο σώμα μου – νόμιζα ότι ήταν το φυσικό μου, αλλά ήταν το αστρικό– άρχισε να δονείται με μεγάλη ταχύτητα πάνω-κάτω. Ένιωθα μια τρομερή πίεση στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, στην περιοχή του προμήκους μυελού.
Όταν κατόρθωσα τελικά να δω, έμεινα άναυδος! Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν την έκπληξή μου. Πετούσα! Πετούσα στον αέρα, με το σώμα μου οριζοντιωμένο και άκαμπτο, λίγα μέτρα πάνω από το κρεβάτι. Αργά-αργά και με την έντονη πίεση να πηγαινοέρχεται ακόμη στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, κινήθηκα προς το ταβάνι, χωρίς να ξεφύγω από την οριζόντια στάση και εντελώς αδύναμος.
Άθελά μου, στα δυο περίπου μέτρα πάνω από το κρεβάτι, τινάχτηκα από την οριζόντια θέση σε κάθετη –η κίνηση έμοιαζε να οφείλεται σε κάποια αόρατη δύναμη που βρισκόταν στον αέρα– και στάθηκα όρθιος στο πάτωμα του δωματίου. Έμεινα εκεί για ένα διάστημα που μου φάνηκε περίπου δυο λεπτά, ανήμπορος να κινηθώ όπως “εγώ” ήθελα και με το βλέμμα μου καρφωμένο ακριβώς από πάνω μου. Τότε η δύναμη που με κρατούσε υπό τον έλεγχό της υποχώρησε. Ένιωσα να ελευθερώνομαι και το μόνο περίεργο ήταν η πίεση στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου. Έκανα ένα βήμα και η πίεση δυνάμωσε απότομα και μ’ έκανε να διπλωθώ. Κατάφερα όμως να επανέλθω στην αρχική μου θέση.
Είχα γίνει “δυο” άτομα! Νόμιζα ότι είχα τρελαθεί. Υπήρχε ένα ακριβές αντίγραφό “μου” ξαπλωμένο στο κρεβάτι μου. Ήταν δύσκολο να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα αυτά συνέβαιναν στ’ αλήθεια, αλλά η συνείδησή μου δεν μου επέτρεπε να αμφιβάλω για όσα έβλεπα».
ν
Ένας πρωτοπόρος ερευνητής
Έτσι περιγράφει την πρώτη εμπειρία αστρικού ταξιδιού ο διάσημος συγγραφέας Σίλβαν Τζόζεφ Μαλντούν (Sylvan Muldoon). Ο Μαλντούν γεννήθηκε στην Αμερική το 1903 και είχε τις πρώτες εξωσωματικές εμπειρίες σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών.
Αλλά τι είναι αστρικό ταξίδι ή αλλιώς “διπλό αιθερικό σώμα” ή αστρική προβολή;
O όρος “αστρική προβολή” είναι από εκείνους που, αν και χρησιμοποιούνται ευρύτατα στους κύκλους των εσωτεριστών, στην πραγματικότητα το νόημά τους ποικίλλει. Για κάποιους, σημαίνει ότι εγκαταλείπετε το φυσικό σώμα και τριγυρνάτε στον κόσμο σαν φάντασμα, περνώντας μέσα από πόρτες και τοίχους, ενώ παραμένετε γενικά αόρατοι για όλους αυτούς που είναι εγκλωβισμένοι στη στερεή σάρκα. Για άλλους, ωστόσο, είναι η προβολή της συνείδησης στον άλλο κόσμο, στο μυθικό Αστρικό Πεδίο, όπου οι κανονικοί νόμοι της φυσικής δεν έχουν καμιά ισχύ και είναι δυνατό να βιώσει κανείς κάθε λογής παράξενες και ενδιαφέρουσες καταστάσεις.
ν
Τα ζωντανά φαντάσματα (Doppelgänger)
Στα τέλη του 19ου αιώνα, μια καθηγήτρια της γαλλικής γλώσσας, η δεσποινίδα Έμιλυ Σαγκέ (Emilie Sagée) από τη Ντιζόν, έχανε για πολλοστή φορά τη δουλειά της. Κανένας δεν αμφισβητούσε τις ικανότητες, τα προσόντα ή την επιδεξιότητά της. Το πρόβλημα ήταν ότι αναστάτωνε τις μαθήτριές της, που συχνά την έβλεπαν “διπλή”!
Η “δεύτερη” δεσποινίδα Σαγκέ μπορεί να στεκόταν κοντά στην πρώτη, δίπλα στον πίνακα της αίθουσας, ή να έτρωγε από το ίδιο πιάτο. Κάποιες φορές καθόταν ήσυχη σε μια άκρη και παρακολουθούσε την πρώτη να εργάζεται. Άλλες φορές, πάλι, την άφηνε να συνεχίσει το μάθημά της κι έβγαινε βόλτα στον περίβολο του σχολείου.
Όλα αυτά δεν ήταν βέβαια δυνατό να τα ανεχτούν για πολύ οι διευθυντές του Παρθεναγωγείου της Ρίγας, στην Εσθονία. Έτσι, όταν οι διαμαρτυρίες των γονέων κορυφώθηκαν, το Συμβούλιο του Παρθεναγωγείου ζήτησε από τη δεσποινίδα Σαγκέ να μαζέψει τα πράγματά της και να αποχωρήσει, πράγμα που είχε συμβεί και στα προηγούμενα δέκα οχτώ Παρθεναγωγεία στα οποία είχε διδάξει!
ν
Το 1846, η Έμιλυ Σαγκέ καθόταν στην έδρα κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος στην τάξη, ενώ ταυτόχρονα περπατούσε έξω στον κήπο. Σαράντα δυο μαθήτριες κοίταζαν αποσβολωμένες τις δύο φιγούρες μπροστά τους. Δύο πιο γενναίες προσπάθησαν να αγγίξουν το doppelgänger αλλά τα χέρια τους πέρασαν μέσα από το σώμα της δασκάλας σαν να ήταν φάντασμα. Τα κορίτσια ανέφεραν ότι συνάντησαν μια παράξενη αντίσταση στο φάντασμα, παρ’ όλο που δεν είχε υλική μάζα. Image: Supplied
ν
Η δεσποινίδα Σαγκέ ίσως να είχε καλύτερη τύχη, αν δίδασκε στην Κεντρική Αφρική όπου σύμφωνα με τις πεποιθήσεις της φυλής Αζάντε όλοι οι άνθρωποι έχουν δυο ψυχές (mbisimo) μια από τις οποίες εγκαταλείπει το σώμα την ώρα του ύπνου∙ ή στη Βιρμανία, όπου η δεύτερη ψυχή παρομοιάζεται με πεταλούδα∙ ή και ανάμεσα στους Βακαΐρι της Νότιας Αμερικής, οι οποίοι, όπως και οι Αζάντε, μιλάνε για μια “σκιά” που ταξιδεύει έξω από το σώμα όταν πέφτουμε για ύπνο.
Πράγματι, όταν αρχίσει κανείς να ερευνά το θέμα, θα του φανεί περίεργο το γεγονός ότι το χάρισμα της δεσποινίδας Σαγκέ προκαλούσε τέτοιο φόβο. Μια μελέτη έδειξε ότι υπάρχουν 57 τουλάχιστον πολιτισμοί που πιστεύουν σθεναρά σε ένα δεύτερο σώμα.
Και κανείς δεν υποστηρίζει ότι ο κατάλογος αυτός είναι πλήρης.
Στα 1886 οι τρεις ιδρυτές της Αγγλικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, οι Γκάρνεϊ, Μάγιερς και Πόντμορ, εξέδωσαν ένα συνοπτικό τόμο με τον τίτλο “Φαντάσματα Ζωντανών”, που παρουσίαζε λεπτομερειακά 350 περιπτώσεις. Το 1951 οι Σίλβαν Μαλντούν και Χίργουορντ Κάρινγκτον (Hereward Carrington) πρόσθεσαν άλλες 100 με το βιβλίο τους Φαινόμενα Αστρικής Προβολής.
Τρία χρόνια αργότερα, στο περιοδικό Journal of the American Society for Psychical Research, ο Χορνέλ Χαρτ παρουσίασε 288 περιστατικά, ενώ το 1961 στον κατάλογο ήρθε να προστεθεί άλλος ένας ερευνητής των ψυχικών φαινομένων, ο Ρόμπερτ Κρόκολ, που έως το 1978 θα εξέδιδε εννιά βιβλία πάνω στο θέμα. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, η επιστήμονας Σίλια Γκριν ζήτησε δημόσια πληροφορίες σχετικές με το φαινόμενο της αστρικής προβολής και έλαβε 360 απαντήσεις από ανθρώπους που είχαν προσωπική εμπειρία. Το 1978 ο Τζoν Πόιντον πρόσθεσε άλλες 122 περιπτώσεις.
ν
Πολλοί πολιτισμοί πιστεύουν ότι ο άνθρωπος έχει δυο ψυχές, μια από τις οποίες εγκαταλείπει το σώμα την ώρα του ύπνου. Image: Supplied
ν
Μια αλλόκοτη επίσκεψη
Από τα περιστατικά που ακούγονται ξανά και ξανά, χαρακτηριστικό είναι εκείνο που συνέβη στα 1863. Ο κύριος Γουίλκοτ, Αμερικανός εργοστασιάρχης, είχε επιβιβαστεί στο πλοίο “City of Limerick”. Στα ανοιχτά του Ατλαντικού έπιασε φουρτούνα. Τη νύχτα εκείνη ονειρεύτηκε ότι η σύζυγός του τον επισκέφθηκε φορώντας τη νυχτικιά της και τον φίλησε. Παρ’ όλο που δεν μίλησε σε κανέναν για το όνειρο, το επόμενο πρωί ο συνταξιδιώτης του που κοιμόταν στην ίδια καμπίνα αστειεύτηκε για την τολμηρή εμφάνιση μιας κυρίας στην καμπίνα τους το προηγούμενο βράδυ.
Όταν τελικά αγκυροβόλησαν στο Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ, η γυναίκα του τον ρώτησε αν την είχε δει το προηγούμενο βράδυ. Του είπε ότι είχε ανησυχήσει με τις ειδήσεις από άλλα ναυάγια και είχε προσπαθήσει να διαπιστώσει αν εκείνος ήταν ασφαλής.
Όπως του είπε, είχε οραματιστεί ότι πετούσε πάνω από τον ωκεανό, ότι έβρισκε το πλοίο με το οποίο ταξίδευε ο άντρας της και ότι είχε πάει στην καμπίνα του. Στην πάνω κουκέτα βρισκόταν ένας άλλος άντρας που την κοίταξε αμέσως, αλλά αυτή αδιαφορώντας, έσκυψε και φίλησε τον άντρα της. (Μάλιστα, ο Στηβ Ρίτσαρντ στο βιβλίο του Οδηγός του Αστρικού Ταξιδιώτη εκφράζει την υπόνοια ότι η κυρία Γουίλκοτ είχε την πρόθεση να προχωρήσει περισσότερο από ένα απλό φιλί, αλλά λόγω της παρουσίας του συνταξιδιώτη στην καμπίνα υποχρεώθηκε να συγκρατηθεί).
Να σημειωθεί ότι το “City of Limerick” εξαφανίστηκε στις 8 Ιανουαρίου 1882, μαζί με τους 42 επιβάτες που μετέφερε.
Αν και τα περιστατικά που δημοσιεύονται κάθε τόσο κινούνται σε αυτό το πλαίσιο, σήμερα είναι πλέον σαφές ότι πολλοί άνθρωποι έχουν βιώσει κάποια εξωσωματική εμπειρία, έστω και λιγότερο θεαματική, μια εμπειρία που ίσως προσωπικά να την θεωρούν εντυπωσιακή, αλλά που δεν περιέχει τίποτα που θα μπορούσε να την καταστήσει πειστική σε άλλους.
Τι συμβαίνει εδώ; Πώς είναι δυνατό μια ανήσυχη γυναίκα να στέλνει την εικόνα της στην καμπίνα ενός πλοίου ή στο σπίτι που σκέφτεται επίμονα; Πώς γίνεται να παρουσιάζεται η δεσποινίδα Σαγκέ σε δυο μέρη ταυτόχρονα; Τι είναι η mbisimo των Αζάντε, η “πεταλούδα” της Βιρμανίας, η “σκιά ανταντούρα” των Βακαΐρι της Νότιας Αμερικής; Πρόκειται για κάποιο είδος ψυχοπαθολογίας, ή μήπως είναι εκδήλωση επιληπτικών εγκεφαλικών προτύπων; Για να βρούμε τις απαντήσεις πρέπει να προχωρήσουμε στο ανώμαλο έδαφος της απόκρυφης ανατομίας.
Σε αντίθεση με τους διάφορους πολιτισμούς που δέχονται την ύπαρξη ενός “μαγικού” σώματος, η Δυτική σκέψη δέχεται γενικά ότι έχουμε ένα μόνο σώμα – το σώμα που τώρα γράφει αυτό το κείμενο. Ακόμη και τα δυτικά θρησκευτικά δόγματα που μιλούν για την “ψυχή” ή το “πνεύμα”, χρησιμοποιούν εικόνες αφηρημένες και όχι συγκεκριμένες.
ν
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι ο άνθρωπος διαθέτει ακριβές αντίγραφο του φυσικού σώματός του, από λεπτοφυή ύλη, το οποίο απεικόνιζαν ως ανθρωποκέφαλο πτηνό, επειδή μπορούσε να πετάει. Image: Supplied
ν
Τρεις ψυχές και επτά σώματα
Στην αρχαία Αίγυπτο ήταν κοινή η πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος διαθέτει τρεις ψυχές. Οι ψυχές αυτές ονομάζονταν Κα, Μπα και Αμπ. Η Μπα ήταν η ψυχή-πτηνό, η Αμπ ήταν η καρδιά, ενώ το Κα –που μας ενδιαφέρει άμεσα εδώ– ήταν γνωστό ως “διπλό” σώμα. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν πως ήταν ακριβές αντίγραφο του φυσικού σώματος, αλλά αποτελείτο από λεπτοφυή ύλη.
Το Κα, κάτω από μια ποικιλία διαφορετικών ονομάτων, αναγνωρίζεται στην Ινδία, στο Θιβέτ και στην Κίνα από τους μυημένους. Για την ακρίβεια, πολλά συστήματα στηρίζονται στην αντίληψη ότι ο άνθρωπος συντίθεται από πολλά διαφορετικά σώματα που βρίσκονται το ένα μέσα στο άλλο, όπως οι ρώσικες κούκλες. Αυτή η αντίληψη, που διαδόθηκε στην Ευρώπη και στην Αμερική από την Έλενα Μπλαβάτσκυ και τους θεοσοφιστές της, έχει ριζώσει πλέον για τα καλά στη δυτική εσωτερική σκέψη.
Ο αριθμός των σωμάτων του ανθρώπου, εξαρτάται ως ένα βαθμό από το σύστημα σκέψης που έχουμε αποδεχτεί. Γενικά πάντως λέγεται ότι έχουμε ένα “αιθερικό” σώμα (που μερικές φορές αποκαλείται και “αστρικό” ή “σώμα των επιθυμιών”), ένα “νοητικό” σώμα και ένα “πνευματικό”. Καθένα από αυτά έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τις δικές του λειτουργίες και τη δική του σφαίρα επιρροής. Επίσης καθένα από αυτά αποτελείται από όλο και πιο αιθέρια ύλη.
Εκείνοι που δέχονται ότι υπάρχουν επτά σώματα, τα ταξινομούν διαφορετικά. Δηλαδή, εκτός από το φυσικό, αστρικό και νοητικό, έχουμε το ενορατικό σώμα ή ψυχή, το πνευματικό και, τέλος, το σώμα της Μονάδας (ή. Ενάδας) – θείο σώμα προικισμένο με πλανητική συνείδηση.
Όμως αυτά δεν έχουν και τόση σημασία. Σημασία έχει αν βλέπουμε τον άνθρωπο ως μονοδιάστατο ή πολυδιάστατο.
ν
Επόμενο: Κρίσιμα ερωτήματα >